اثر کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژنه و فسفره بر عملکرد دانه و صفات کیفی ذرت شیرین

به منظور بررسی تأثیر کاربرد کودهای شیمیایی (نیتروژنه و فسفره) و زیستی نیتروکسین (حاوی آزوسپریلیوم، ازتوباکتر و باکتری حل کننده ی فسفات از جنس سودوموناس) و فسفات بارور 2 (حاوی 2سویه باکتری 5 p و باکتری 13p) بر عملکرد دانه و صفات کیفی ذرت شیرین، آزمایشی در سال 90-1389 در مزرعه ی تحقیقاتی مرکز آموزش گچساران، به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کرت های اصلی آزمایش به صورت فاکتوریل از دو فاکتور کود شیمیایی نیتروژنه با سه سطح 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره و کود زیستی نیتروکسین در دو سطح تلقیح (یک لیتر در هکتار) و عدم تلقیح بود و کرت های فرعی شامل چهار ترکیب فسفره به ترتیب 75 و 150 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل، 75 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل به همراه 100 گرم در هکتار فسفات بارور 2 و کاربرد 100 گرم در هکتار فسفات بارور2 بدون کاربرد کود شیمیایی سوپرفسفات تریپل بود. نتایج نشان داد که با در نظر گرفتن همه ی سطوح کودی نیتروژنه و فسفره، بیشترین مقدار کلروفیل a در تیمار 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن شیمیایی و 75 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل با کاربرد کودهای زیستی نیتروکسین و فسفات بارور2 و بیشترین مقدار کلروفیل b، کلروفیل کل، کاروتنوئید و پروتئین برگ و بذر در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 75 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل در هکتار با کاربرد کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور2 مشاهده شد. بیشترین مقادیر فسفر و پتاسیم موجود در برگ و دانه نیز به سطح کودی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به همراه کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور2 تعلق داشت.